- dipçik
- is., -ği
Tüfek vb. silahların namlu gerisinde bulunan, atış sırasında silahın omza dayanmasını veya tabancanın elle kavranmasını sağlayan taban bölümü
Canı çıkıncaya kadar dipçiklerle dövdüler.
- Ö. Seyfettin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Canı çıkıncaya kadar dipçiklerle dövdüler.
- Ö. SeyfettinÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
nacak — is., ğı Sapı kısa, küçük odun baltası Silahsız kaldık, köylüler bize dipçik, üvendire, nacak yetiştirdi. A. Gündüz … Çağatay Osmanlı Sözlük