dönük — sif. Sözündə, əhdində, məsləkində durmayan; səbatsız, etibarsız, vəfasız. Dönük adam. – Aslan . . dönük fikirli və zəif iradəli adamları sevməzdi. M. İ.. Dönük çıxmaq – dönüklük göstərmək, vəfasız, etibarsız çıxmaq. Dünənə qədər mənim xəyalımla… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dönük — sf., ğü 1) Dönmüş, çevrilmiş (kimse) Ayağa kalkmıştı. Arkası bana dönüktü. S. F. Abasıyanık 2) mec. Yönelmiş Halka dönük bir eğitim. Birleşik Sözler dışa dönük halka dönük içe dönük … Çağatay Osmanlı Sözlük
Dönük Qırıqlı — Municipality … Wikipedia
donuk donuk — zf. 1) Canlılığı olmayarak Zeki ve yuvarlak yüzlü bir çocuk, kendinden büyük kılıcına sarılmış, donuk donuk bakıyor. F. R. Atay 2) Rengini ve parlaklığını yitirmiş, mat bir biçimde Pirinç kakmaları donuk donuk ışıldayan hamam kapısını iterek… … Çağatay Osmanlı Sözlük
donuk — bulanık,parlak olmayan … Beypazari ağzindan sözcükler
halka dönük — sf., ğü Halkın yararına olan Halka dönük eğitim … Çağatay Osmanlı Sözlük
dışa dönük — sf., ğü 1) Dışla ilişkisi olan 2) ruh b. Dışa dönüklük davranışları gösteren (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
içe dönük — sf., ğü, ruh b. İçe dönüklük davranışları gösteren (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
fildişi gibi — donuk, beyaz (ten) … Çağatay Osmanlı Sözlük
tonglak — donuk, buzlanmış, buz … Çağatay Osmanlı Sözlük