- durmuş oturmuş
- sf.
1) Olgun, davranışları tutarlı (kimse)
Ona yetişemedi. Yetişse onu tuttuğu durmuş oturmuş bilge konuşmacılardan sanabilirdi.
- H. Taner2) Aşırılığa kaçmamışÜstelik de tabirlerle dolu, zengin, durmuş oturmuş bir dili vardı.
- O. V. Kanık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.