- düşman
- is., Far. duşmān
1) Birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kimse, yağı, hasım, dost karşıtı
Ben ki dans salonlarına, barlara düşman bir adamımdır.
- S. F. Abasıyanık2) Birbirleriyle savaşan devletler ve bu devletlerin asker, sivil bütün uyruklarıHer sokak düşmanlarla doluyken o, sevinçli sevinçli şarkı söylüyor.
- A. Gündüz3) Aralarında birbirleriyle çatışmaya varacak ölçüde anlaşmazlık olan taraflarDostumuza güvenmeyelim de düşmanımıza mı güvenelim?
- B. R. Eyuboğlu4) sf. Bir şeyin yaşamasına, barınmasına engel olan (güç, tutum vb.)5) mec. Bir şeyi büyük ölçüde kullanıp tüketen kimseEkmek düşmanı.
6) mec. Bazı şeylerden nefret eden, tiksinen kimseİçki düşmanı.
Birleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.