- egoizm
- is., Fr. egoïsme
Bencillik
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
egoizm
Look at other dictionaries:
egoizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. egoizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} postawa życiowa, polegająca na zabieganiu wyłącznie lub przede wszystkim o własne dobro i interesy oraz przedkładanie ich nad dobro i interes innych; samolubstwo,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
egoizm — m IV, D. u, Ms. egoizmzmie, blm «postawa człowieka myślącego wyłącznie o sobie, kierującego się jedynie własnym interesem ze szkodą innych; samolubstwo, sobkostwo» Egoizm nabyty, wrodzony. Kierować się, odznaczać się egoizmem. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
EGOİZM — Fr. Bencillik. Kendi menfaatını ön plâna alma. Her işi ve davranışta kendini düşünme. Bencillik, hem ahlâk, hem de dinde reddedilen kötü bir huydur. Bencillikten kurtulmanın çaresi, İslâm terbiyesidir … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Zygmunt Balicki — (30 December 1858 in Lublin 12 September 1916 in Saint Petersburg) was a Polish sociologist, publicist and one of the first chief activists and ideologues of the right wing National Democracy political camp.Balicki studied social sciences at… … Wikipedia
Volksegoismus — Der Begriff Volksegoismus ist zusammen mit dem Attribut „gesund“ – „gesunder Volksegoismus“ – von Carl Friedrich Wilhelm Jordan am ersten Tag der dreitägigen Polendebatte am 24. Juli 1848 in der Frankfurter Nationalversammlung geprägt worden.… … Deutsch Wikipedia
bencilik — is., ği 1) Benci olma durumu, hodpesentlik, egoizm 2) fel. İnsanın bütün eylemlerinin ben sevgisiyle belirlenmiş olduğunu, buna göre ahlaklılığın da yalnızca kendini koruma içgüdüsünün bir biçimi olduğunu ileri süren öğreti 3) fel. Kendi benini… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bencillik — is., ği Bencil olma durumu, hodbinlik, egoistlik, egoizm, enaniyet İlerleyen bencillikleri, yeni hileleri ... en önce o hissetti. H. S. Tanrıöver Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller bencillik etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
hodkâmlık — is., ğı Bencillik, egoizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
egoista — m odm. jak ż IV, CMs. egoistaiście; lm M. egoistaiści, DB. egoistatów «człowiek przejawiający egoizm, przedkładający zawsze interes własny nad cudzy; samolub, sobek» … Słownik języka polskiego
egoistka — ż III, CMs. egoistkatce; lm D. egoistkatek «kobieta nieuczynna, samolubna, przejawiająca egoizm» … Słownik języka polskiego
