- esbabımucibe
- is., esk., Ar. esbāb + mūcibe
Gerekçe
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
gerekçe — is. 1) Gerektirici sebep, esbabımucibe Her hâlde kendince bir gerekçesi olmalı. H. Taner 2) huk. Bir yasanın önerilmesi ve hazırlanmasında, yasa tasarısının hazırlanış ve maddelerin düzenleniş sebepleri 3) huk. Mahkeme kararlarında, kararın… … Çağatay Osmanlı Sözlük