- etobur
- sf., hay. b.
Dişleri et yiyecek biçimde olan, omurgalı, memeli (hayvan), etçil, karnivor
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
etobur
Look at other dictionaries:
ayı — is., hay. b. 1) Memelilerin etobur takımından, beş parmaklı, tabanlarına basarak yürüyen, yurdumuzda boz türü bulunan, iri gövdeli hayvan (Ursus arctos) 2) ünl. Kaba saba olan insanlar için kullanılan bir seslenme sözü Birleşik Sözler ayıbacağı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
et — is. 1) İnsanlarda, hayvanlarda deri ile kemik arasındaki kas ve yağdan oluşan tabaka Bu koyunda hiç et yok, pek zayıf. 2) Kasaplık hayvanlardan sağlanan kaslardan oluşmuş besin maddesi Bu, kurumuş pastırma renginde bir et parçası idi. H. Taner 3) … Çağatay Osmanlı Sözlük
etçil — sf., hay. b. Etobur … Çağatay Osmanlı Sözlük
karnivor — sf., hay. b., Fr. carnassier Etobur … Çağatay Osmanlı Sözlük
köpekgiller — is., ç., hay. b. Köpek, kurt, çakal, tilki vb. etobur memelileri içine alan hayvan familyası … Çağatay Osmanlı Sözlük
obur — sf. Gereğinden çok yemek yiyen, doymak bilmeyen (kimse) Kendi derecesinde olmamakla beraber o da hatırı sayılan oburlardan. R. N. Güntekin Birleşik Sözler etobur … Çağatay Osmanlı Sözlük
yırtıcılar — is., ç., hay. b. Örnek hayvanı kartal veya baykuş olan, pençeli, eğri gagalı, etobur kuşlar takımı Birleşik Sözler gündüz yırtıcıları … Çağatay Osmanlı Sözlük
