- iffetli
- sf.
İffetini koruyan, sili, afif, afife
Tatlı, güzel, iffetli ve kültürlü idi.
- T. Buğra
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
iffetli
Look at other dictionaries:
İFFETLİ — (İffetlü) Namus, hayâ ve iffet sahibi kadın. * Doğru, rüşvet yemez, haram yemez, istikametli kimse. * Eskiden kadınlara yazılan mektub hitabı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TAAFFÜF — İffetli olma. İffetli görünme. * Tekellüfle salihlik yapma. Ahlâk dışı şeylerden kaçınma. * İstemekten uzak durma … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜTEAFFİF — İffetli, şerefli, namuslu … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
afif — sf., esk., Ar. ˁafīf İffetli (erkek) Arzu ettiğim gibi afif, saf bulduğum bu adama hürmet eder, onu böyle severdim. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
afife — sf., esk., Ar. ˁafīfe İffetli (kadın) … Çağatay Osmanlı Sözlük
eli ayağı düzgün — sf. 1) Bedence kusursuz olan, sakat olmayan (kimse) 2) mec. İffetli, namuslu (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
eteği arı — sf. Namuslu, iffetli … Çağatay Osmanlı Sözlük
eteği temiz — sf. İffetli, namuslu (kadın) … Çağatay Osmanlı Sözlük
ırz ehli — is. Namuslu, iffetli, temiz kimse Ailesinin ırz ehli, çalışkan bir kadın ve çocuğun da melek kadar iyi olduğunu anlatıyordu. H. E. Adıvar … Çağatay Osmanlı Sözlük
sili — 1. is. Kilim, yünden dokunmuş yaygı 2. sf. 1) Arı, temiz 2) mec. İffetli Birleşik Sözler arı sili … Çağatay Osmanlı Sözlük
