- izbe
- sf., Rus.
1) Basık, loş, nemli, kuytu (yer)
Bir sırrı sürüklüyor terlikler pıtır pıtır / izbe sofalarında izbe sofalarında.
- N. F. Kısakürek2) Sapa
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
izbe
Look at other dictionaries:
İZBE — Kuytu. Loş. Pis ve nemli yer … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
kerem — izbe I, 398 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
izbă — ÍZBĂ, izbe, s.f. Căsuţă (de lemn) specifică unor sate ruseşti. – Din rus. izba. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 ízbă s. f., g. d. art. ízbei; pl. ízbe Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic ÍZB//Ă izbăe … Dicționar Român
sigisbée — [ siʒizbe ] n. m. • 1736; it. cicisbeo ♦ Vx ou iron. Chevalier servant, compagnon empressé et galant. ● sigisbée nom masculin (italien cicisbeo) Littéraire. Chevalier servant d une dame. ⇒SIGISBÉE, subst. masc. Vx ou p. plaisant. Homme qui… … Encyclopédie Universelle
izbelik — is., ği İzbe yer … Çağatay Osmanlı Sözlük
chędożyć — ndk VIb, chędożyćżę, chędożyćżysz, chędożyćoż, chędożyćżył, chędożyćżony książk. «czyścić, sprzątać, porządkować» Chędożyć ubranie, izbę, obejście. Ptaki chędożą pióra … Słownik języka polskiego
izba — ż IV, CMs. izbabie; lm D. izb 1. «pomieszczenie mieszkalne, pokój; dziś zwykle używane w języku urzędowym lub w odniesieniu do pomieszczeń mieszkalnych na wsi» Izba bielona wapnem. Mieszkanie złożone z paru izb. ∆ Izba chorych «zakład zamkniętej… … Słownik języka polskiego
kondemnacja — ż I, DCMs. kondemnacjacji; lm D. kondemnacjacji (kondemnacjacyj) «uznanie statku przez Izbę Morską za niezdatny do żeglugi i nie nadający się do naprawy» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
omieść — dk XI, omiotę, omieciesz, omieć, omiótł, omiotła, omietli, omieciony omiatać ndk I, omieśćam, omieśćasz, omieśćają, omieśćaj, omieśćał, omieśćany «usunąć, zebrać, zmieść kurz, śmieci itp., oczyścić coś ze śmieci, kurzu itp.; zamieść» Omieść kurz … Słownik języka polskiego
opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… … Słownik języka polskiego
