Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kanaatkâr — sf., Ar. ḳanāˁat + Far. kār Azla yetinen, elindeki ile yetinen, kanık, kanaatli, yetingen … Çağatay Osmanlı Sözlük
KANU' — Kanaat sâhibi. Kanaatkâr, kanaatli. Hakkına razı olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük