- ara konakçı
- is., biy.
Asalağın, gelişme evreleri sırasında beslenip barındığı konakçılardan her biri
İnsan, köpek tenyasının ve sıtma asalağının ara konakçısıdır.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ara konakçı
Look at other dictionaries:
ara — is. 1) İki şeyi birbirinden ayıran uzaklık, açıklık, aralık, boşluk, mesafe 2) İki olguyu, iki olayı birbirinden ayıran zaman, fasıla 3) Kişilerin veya toplulukların birbirine karşı olan durumu veya ilgisi Öğrenciyle öğretmenin arasının daima iyi … Çağatay Osmanlı Sözlük
konakçı — is., esk. 1) Toplu olarak yapılan yolculukta konak yeri sağlamakla görevli kimse 2) tar. Sefere çıkan askerlerin önünden gidip konak yeri sağlamakla görevli subay 3) hay. b. Asalağın erginini veya gelişim evrelerinden herhangi birini taşıyan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ara konakçılık — is., ğı Ara konakçı olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağrıma — is. 1) Ağrımak işi 2) Memeli hayvanlarda görülen ara konakçı kenelerin bulaştırdığı ağrıma asalaklarından ileri gelen hastalık Birleşik Sözler ağrıma asalakları … Çağatay Osmanlı Sözlük
