koltuk

is., -ğu

1) Omuz başının altında, kolun gövde ile birleştiği yer

Gazetelerini bir koltuğunun altına koydu, zayıf kollarıyla kutulara sarıldı.

- H. E. Adıvar

2) Kol dayayacak yerleri olan geniş ve rahat sandalye

Ta yan beline kadar gömüldüğü koltuğunun içinden ileriye doğru uzandı.

- Y. K. Karaosmanoğlu

3) Eski düğünlerde damatla gelinin eve girerken konuklar arasından kol kola geçmeleri töreni

Babamız, annemizi gelin geldiği ilk gün şu merdivenin alt başında karşılamış, 'koltuk' yapılmıştı.

- H. C. Yalçın

4) Yapıcılıkta yan destek

5) den. Demirledikten sonra gemiyi iskeleye, rıhtıma veya başka bir gemiye bağlayan ip

6) mec. Koltuklama veya koltuklanma

O koltuktan hoşlanmaz.

7) mec. Kayırma, destek

Dayısının koltuğunda sırtı yere gelmez.

8) mec. Yüksek mevki, makam

Koltuk kavgası.

9) argo Genelev

Burası Mesut Bey adında bir herifin koltuğudur.

- H. R. Gürpınar

10) hlk. Mısır ve buğday fidesinin yanlarından çıkan filizler

11) esk. Kenar, tenha yer

Birleşik Sözler

- koltuk altı

- koltukbaşı

- koltuk değneği

- koltuk düşkünü

- koltuk gözü

- koltuk kapısı

- koltuk kavgası

- koltuk meyhanesi

- lüks koltuk

- tekerlekli koltuk

- yatar koltuk

- berber koltuğu

- dişçi koltuğu

- köşe koltuğu

- şoför koltuğu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- koltuk çıkmak

- koltuk vermek

- koltuğa girmek

- koltuğu doldurmak

- koltuğuna girmek

- koltuğunun altına sığınmak

- koltukları kabarmak

- koltukta olmak