- koyucu
- is.
Koyma özelliği olan kimseBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
koyucu
Look at other dictionaries:
kanun koyucu — sf., huk. Yasa koyucu Anayasa Mahkemesi ... kanun koyucu gibi hareketle yeni bir uygulamaya yol açacak biçimde hüküm tesis edemez. Anayasa … Çağatay Osmanlı Sözlük
yasa koyucu — sf., huk. Yasa yapma veya koyma yetkisi olan, kanun koyucu, vazııkanun … Çağatay Osmanlı Sözlük
yasa koyucu — yasa yapma veya koyma yetkisi olan, kanun koyucu, vazııkanun … Hukuk Sözlüğü
kanun — 1. is., huk., Ar. ḳānūn 1) Yasa 2) Geçerli olan kural Dünyanın en büyük kanunu, nefsini müdafaa ve muhafaza etmek için karnını doyurmaktır. A. Ş. Hisar Birleşik Sözler kanun adamı kanun dışı kanun hükmünde kararname kanun koyucu … Çağatay Osmanlı Sözlük
koyuculuk — is., ğu Koyucu olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
vazııkanun — sf., huk., esk., Ar. vāżiˁ + ḳānūn Yasa koyucu … Çağatay Osmanlı Sözlük
yasa — is. 1) Olayların gidişinde olağan dışına yer vermeyen, değişmezlik ve mecburiyet gösteren kural Doğa yasaları. 2) huk. Devletin yasama organları tarafından konulan ve uyulması gereken kurallar bütünü, kanun Ceza yasası. 3) Bilimde çok sayıda… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kanunî — (A.) [ ﯽﻥﻮﻥﺎﻗ ] 1. yasal. 2. kanun çalan. 3. yasa koyucu … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
mukannin — (A.) [ ﻦﻨﻘﻡ ] yasa koyucu … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
şâri' — (A.) [ عرﺎﺵ ] yasa koyucu … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
