- kurumlu
- 1. sf.
Kurum (II) tutmuş olan2. sf.Gururlanarak kasılan, mağrur
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kurumlu
Look at other dictionaries:
köwez — kurumlu I, 325bkz: küfez, küwez … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
kurunlug — kurumlu I, 499 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
küfez — kurumlu, kasalak, I, 411bkz: köwez, küwez … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
alımlı — sf. 1) Alımı olan, çekici, cazibeli, albenili, cazip Hepsi, bu gelinler gibi nazlı, süslü ve alımlı hanımlar. A. Ş. Hisar 2) Kurumlu, çalımlı, gururlu Birleşik Sözler alımlı çalımlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
azametli — sf. 1) Ulu, çok büyük 2) Gururlu 3) Görkemli, heybetli 4) Debdebeli 5) Çalımlı, kurumlu Hatta biraz da azametli, kibirli muamelesi bana epeyce garip görünmüştü doğrusu. Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
çalımlı — sf. 1) Gösterişli, kurumlu 2) is., den. Başı yüksek, yapısı dar gemi Birleşik Sözler çalımlı çalımlı alımlı çalımlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
dikbaşlı — sf. 1) İnatçı, bildiğinden dönmeyen, büyüklerinin sözünü dinlemeyen, boyun eğmeyen (kimse) 2) Kurumlu Dikbaşlı ve sözünü esirgemeyen bir insan olduğundan yükselmemişti. Y. K. Beyatlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
gururlu — sf. 1) Kendi kişiliğine önem veren, onurlu, mağrur 2) Kurumlu, çalımlı 3) Kibirli … Çağatay Osmanlı Sözlük
kasıntılı — sf. 1) Kasıntısı olan 2) mec. Büyüklenen, kurumlu, kibirli, gururlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
kasıntısız — sf. 1) Kasıntısı olmayan 2) mec. Büyüklenmeyen, kurumlu, gururlu davranmayan … Çağatay Osmanlı Sözlük
