Kahveci, kadınların yanına gittiği zaman bir kasaba külhanbeyinin olabileceği kadar kibar tavırlar, mahcup edalar alıyordu.
- S. F. AbasıyanıkÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
külhanbeyi ağzı — is., argo Külhanbeyine yakışır biçimde konuşma Deli eniştemizin lakırtıları külhanbeyi ağzı birtakım tabirlerle donanırdı. A. Ş. Hisar … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağız — 1. is. Yeni doğurmuş memelilerin ilk sütü 2. is., ğzı, anat. 1) Yüzde, avurtlarla iki çene arasında, ses çıkarmaya, soluk alıp vermeye ve besinleri içine almaya yarayan boşluk 2) Bu boşluğun dudakları çevrelediği bölümü Küçük bir ağız. 3)… … Çağatay Osmanlı Sözlük
balama — is., tiy. 1) Orta oyununda Rum tipi 2) Karagöz, matiz ve külhanbeyi tipleri tarafından yabancı ülkelerin tiplerine seslenirken kullanılan söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
bey — 1. is., esk., Ar. beyˁ Satma, satış 2. is. 1) Erkek adlarından sonra kullanılan saygı sözü Eniştem Neyyir Bey i kimin vurduğunu ben biliyorum. R. N. Güntekin 2) Erkek özel adları yerine kullanılan bir söz Bir bey sizi aradı. 3) Eş, koca İki yol… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bıçkın — is., argo 1) Külhanbeyi, kabadayı Ulan, onlar bey, sen bıçkın. H. R. Gürpınar 2) sf. Korkusuz, gözü pek, yürekli, cesur Sekiz tane bıçkın, sekiz tane ayağı filarlı pınar başı çocuğuna kim laf dinletebilir ki... S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
külhan — is., esk., Far. kulḫan Hamamları ısıtan, hamamın altında bulunan kapalı ve geniş ocak, cehennemlik Evin bir ucunda bir fırın, öbür ucunda bir külhan vardı. Y. K. Karaosmanoğlu Birleşik Sözler külhanbeyi külhan makinesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
külhanbeyce — sf. Külhanbeyine benzer biçimde, külhanbeyi gibi O sırada, içeriye aykırı şık, serbest tavırlı, külhanbeyce, şen bir genç girdi. P. Safa … Çağatay Osmanlı Sözlük
külhanbeylik — is., ği 1) Külhanbeyi olma durumu, kabadayılık 2) Külhanbeyine yakışır davranış … Çağatay Osmanlı Sözlük
külhani — is., Far. kulḫan + Ar. ī 1) Külhanbeyi, kabadayı, serseri, hayta, apaş Balıkçı Yakup iyidir, hoştur, sevimlidir, edepsizdir, külhanidir. S. F. Abasıyanık 2) ünl. Hafif sövgü anlamı taşıyan bir okşama sözü Külhani, bak neler de biliyor! … Çağatay Osmanlı Sözlük
nara — is., Ar. naˁre 1) Haykırma, bağırma Akıncıların naralarıyla savaş alanı çınladı. 2) Sarhoş veya külhanbeyi bağırması Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller … Çağatay Osmanlı Sözlük
