memur — memúr, memúri, s.m. (înv.) funcţionar public, comisar. Trimis de blaurb, 07.07.2006. Sursa: DAR … Dicționar Român
memur — (A.) [ رﻮﻡﺄﻡ ] 1. görevli. 2. devlet memuru … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
memur — kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevleri yapmak üzere atanmış olan kişi … Hukuk Sözlüğü
memur etmek — görevlendirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
ikamete memur edilmek — esk. (bir yerde) sürgün cezası verilmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
sipa — memur i tabia. müterris, asker i sipahi … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağırkanlılık — is., ğı Ağırkanlı olma durumu Tezgâhtarlar da memur olduğu için hepsinde bir memur ağırbaşlılığı ve ağırkanlılığı var. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
tezgâhtar — is., Far. destgāhdār Kahve, gazino ve mağaza vb. yerlerde tezgâhta duran, satış yapan kimse Tezgâhtarlar da memur olduğu için hepsinde bir memur ağırbaşlılığı ve ağırkanlılığı var. H. Taner Birleşik Sözler tezgâhtar ağzı … Çağatay Osmanlı Sözlük
DEFTERDAR — Defter tutan. Devletin gelir ve masraflarını tutan vazifeli memur. Eskiden Maliye Nâzırı bu nam ile anılırdı. Bir vilayetin maliye işlerine bakan memur … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
YÂVER — f. Yardımcı. Mededkâr. İmdatçı. * En yakın memur. * Devlet büyüklerinin yanında bulunan en yakın memur … Yeni Lügat Türkçe Sözlük