- mezbele
- is., esk., Ar. mezbele
1) Çöplük
Köyün mezbelesinde, köpek enikleriyle insan yavruları birbirine karışmış, oynaşıyorlar.
- Y. K. Karaosmanoğlu2) mec. Aşağılık ve kötü durum
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mezbele
Look at other dictionaries:
mezbele — (A.) [ ﻪﻠﺑﺰﻡ ] çöplük, döküntü alanı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MEZBELE — (C: Mezâbil) Otun sıcaktan solacak olduğu yer … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ehlat — mezbele, haşak süprüntüsü … Çağatay Osmanlı Sözlük
MEZABİL — (Mezbele. C.) Mezbelelikler, süprüntülükler, çöplükler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
çöplük — is., ğü Çöplerin atıldığı veya biriktirildiği yer, çöp tenekesi, küllük, süprüntülük, gübürlük, mezbele mezbelelik Birleşik Sözler çöplük horozu Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller çöplüğü … Çağatay Osmanlı Sözlük
müteaffin — sf., esk., Ar. muteˁaffin Kokuşuk, pis kokulu Güngörmez rutubetli mezbele hâlini almış müteaffin aralıklardan sefaletin kokusu sızıyordu. H. R. Gürpınar … Çağatay Osmanlı Sözlük
DİMEN — Süprüntülükler. Mezbele. Gübre. Fışkı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KAZURE — (C.: Kazurât) Pislik. * Mezbele, süprüntülük … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
