- müteaffin
- sf., esk., Ar. muteˁaffin
Kokuşuk, pis kokulu
Güngörmez rutubetli mezbele hâlini almış müteaffin aralıklardan sefaletin kokusu sızıyordu.
- H. R. Gürpınar
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
müteaffin
Look at other dictionaries:
müteaffin — (A.) [ ﻦﻔﻌﺘﻡ ] kokuşmuş … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜTEAFFİN — Kokan. Taaffün eden. Çürüyüp bozulan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
badak — muteaffin bir hayvan ismi dir, uzun tüylü köpek … Çağatay Osmanlı Sözlük
kokuşuk — sf., ğu 1) Kokuşmuş, bozulmuş olan, müteaffin 2) mec. Kokmuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
bet — çehre, beniz, yüz, ruy, vech, ruh, âriz, renk; kehle, muteaffin, böcek, kaml … Çağatay Osmanlı Sözlük
MÜNTİN — (Netânet. den) Pis kokan, kokmuş. Bozuk. Müteaffin … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
