- mutlak mera
- is., coğ.
Kendiliğinden gelişen ve otlatmaya elverişli bir bitki örtüsünü üzerinde taşıyan mera
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mutlak mera
Look at other dictionaries:
mutlak — sf., Ar. muṭlaḳ 1) Salt Eskilerden üstün olmasa da onlar kadar mutlak bir roman yazmak istiyorum. H. E. Adıvar 2) fel. Kendi başına var olan, hiçbir şeye bağlı olmayan, bağımsız, saltık 3) zf. Kesinlikle Birleşik Sözler mutlak değer mutlak mera… … Çağatay Osmanlı Sözlük
mera — is., coğ., Ar. merˁā Otlak Yağmurun altında çobanıyla beraber meraya çıktı, birdenbire şaşırdı. Ö. Seyfettin Birleşik Sözler mera bitkileri mutlak mera besi merası dağ merası … Çağatay Osmanlı Sözlük
