kokuşuk

kokuşuk
sf., -ğu
1) Kokuşmuş, bozulmuş olan, müteaffin
2) mec. Kokmuş

Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • kokmuş — sf. 1) Çürüyüp bozularak kötü kokan, kokuşuk 2) mec. Yerinden kımıldamaya üşenen, tembel, miskin Kokmuş adam. 3) mec. Çok bilinen, değersiz, önemsiz Ve sen o kokmuş tangoyu on sekizinci defa dinleyeceksin. P. Safa …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • müteaffin — sf., esk., Ar. muteˁaffin Kokuşuk, pis kokulu Güngörmez rutubetli mezbele hâlini almış müteaffin aralıklardan sefaletin kokusu sızıyordu. H. R. Gürpınar …   Çağatay Osmanlı Sözlük

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”