- kokuşuk
- sf., -ğu
1) Kokuşmuş, bozulmuş olan, müteaffin2) mec. Kokmuş
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kokuşuk
Look at other dictionaries:
kokmuş — sf. 1) Çürüyüp bozularak kötü kokan, kokuşuk 2) mec. Yerinden kımıldamaya üşenen, tembel, miskin Kokmuş adam. 3) mec. Çok bilinen, değersiz, önemsiz Ve sen o kokmuş tangoyu on sekizinci defa dinleyeceksin. P. Safa … Çağatay Osmanlı Sözlük
müteaffin — sf., esk., Ar. muteˁaffin Kokuşuk, pis kokulu Güngörmez rutubetli mezbele hâlini almış müteaffin aralıklardan sefaletin kokusu sızıyordu. H. R. Gürpınar … Çağatay Osmanlı Sözlük
