- astsubay kıdemli başçavuş
- is., ask.
Astsubaylığın altıncı ve son rütbesi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
astsubay kıdemli başçavuş
Look at other dictionaries:
kıdemli başçavuş — is., ask. Kıdemi olan başçavuş veya rütbesi Birleşik Sözler astsubay kıdemli başçavuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
astsubay — is., ask. Silahlı Kuvvetler Yasası na göre astsubay meslek yüksekokullarında yetişerek Silahlı Kuvvetlere katılan astsubay çavuştan astsubay kıdemli başçavuşa kadar rütbesi olan asker, gedikli Birleşik Sözler astsubay başçavuş astsubay çavuş… … Çağatay Osmanlı Sözlük
başçavuş — is., ask. 1) Astsubay başçavuş Başçavuş, kalabalığı dağıtmaya çalışan jandarmalara seslendi. N. Cumalı 2) tar. Yeniçeri Ocağının çavuşu Birleşik Sözler astsubay başçavuş astsubay kıdemli başçavuş kıdemli başçavuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
kıdemli — sf. 1) Bir işte eski ve deneyimi çok olan 2) is. Sınıf temsilcisi, mümessil Birleşik Sözler kıdemli başçavuş kıdemli üstçavuş astsubay kıdemli çavuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
çavuş — is. 1) Bir işin veya işçilerin başında bulunan ve onları yöneten sorumlu kimse 2) tar. Osmanlı Devleti teşkilatında çeşitli hizmetler yapan görevli 3) tar. Osmanlı ordusunda üst komutanların buyruklarını ast komutanlara ulaştıran görevli 4) ask.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
Военно-морские силы Турции — Türk Deniz Kuvvetleri Военно морские силы Турции Эмб … Википедия
subay — is., ask. Silahlı kuvvetlerde asteğmenden orgeneral veya oramirale kadar rütbedeki asker Seni gelin edeceğiz, kılıçlı bir subayın koluna gireceksin. H. E. Adıvar Birleşik Sözler astsubay astsubay çavuş astsubay başçavuş astsubay kıdemli başçavuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
Modern equipment and uniform of the Turkish Army — Turkish Land Forces Türk Kara Kuvvetleri Components Turkish Army St … Wikipedia
ast — is. 1) Alt 2) Birinin buyruğu altında olan görevli, madun 3) Birine göre alt aşamada olan kimse, madun 4) ask. Rütbe veya kıdemce küçük olan asker Birleşik Sözler astsubay başçavuş astsubay çavuş astsubay kıdemli başçavuş astsubay kıdemli çavuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
