baş

1. is., anat.

1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser

Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı.

- N. Cumalı

2) Bir topluluğu yöneten kimse

Cumhurbaşkanı devletin başıdır.

- Anayasa

3) Başlangıç

Hafta başı. Ay başı. Yılbaşı. Satır başı.

4) Temel, esas

Gücün, erdemliğin, bilimin, her şeyin başı paradır, para.

- H. E. Adıvar

5) Arazide en yüksek nokta

Dağın başı. Tepenin başı.

6) Bir şeyin genellikle toparlakça ucu

Avucumuzun içinde sakladığımız sigaraların yanmış ucu ile fitillerin başını yaktık.

- F. R. Atay

Toplu iğne başı.

7) Bir şeyin uçlarından biri

Bu müjde verilince acele yerinden kalktı, merdiven başına yürüdü.

- R. H. Karay

8) Kasaplık hayvanlarda ve bazı yiyeceklerde adet

Yirmi baş koyun. On baş sığır. Üç baş soğan.

9) Para değiştirirken verilen veya alınan üstelik, sarrafiye

10) Bir şeyin yakını veya çevresi

Mangal başı. Havuz başı.

11) "Önem veya yönetim bakımından ileride olan, en önemli, en üstün" anlamlarında birleşik kelimeler yapan bir söz

Başbakan, başçavuş, başhekim, başkent, başöğretmen, başpehlivan, başrol, başsavcı.

12) Güreşte pehlivanların ayrıldıkları beş derecenin en yükseği

Başa güreşmek.

13) den. Deniz teknelerinde ön taraf

Birleşik Sözler

- başağaç

- başağırlık

- başağrısı

- baş ağrısı

- başakortçu

- başaktör

- başaktris

- başaltı

- baş altı

- başasistan

- baş aşağı

- başbakan

- baş başa

- başbayan

- başbayi

- baş belası

- baş bezi

- baş bıçağı

- baş biti

- başbuğ

- başçavuş

- başdanışman

- başdekorcu

- başdenetçi

- başdenetmen

- başdizgici

- baş döndürücü

- baş dönmesi

- başdümenci

- baş dümeni

- başefendi

- başeksper

- başeser

- başeski

- başfiyat

- başgardiyan

- başgarson

- başgedikli

- başhakem

- baş halatı

- baş havlusu

- başhekim

- başhemşire

- başhostes

- başimam

- başkafiye

- başkahraman

- başkaldırı

- başkaldırmak

- başkarakter

- başkâtip

- başkemancı

- başkent

- başkesit

- başkilise

- başkişi

- başkomutan

- başkonakçı

- başkonsolos

- başköşe

- başkumandan

- başlahana

- başmabeyinci

- başmakale

- başmal

- başmisafir

- başmuallim

- başmubassır

- başmuharrir

- başmurakıp

- başmüdür

- başmüezzin

- başmüfettiş

- başmühendis

- başmürettip

- başmüsevvit

- başmüzakereci

- başnokta

- başoda

- başoyuncu

- başöğretmen

- başörtü

- baş örtüsü

- başpapaz

- başparmak

- başpehlivan

- başpiskopos

- başrahip

- başrejisör

- başrol

- başsağlığı

- başsavcı

- başşehir

- baştaban

- baştabip

- baş tacı

- baştanımaz

- başteknisyen

- başucu

- baş ucu

- başuzman

- başülke

- baş üstü

- başüstüne

- başvekâlet

- başvekil

- başvurdurmak

- başvurmak

- başvuru

- başvurulmak

- başyapıt

- başyardımcı

- başyargıcı

- baş yastığı

- başyaver

- başyazar

- başyazı

- başyazman

- başyemek

- başyıldız

- başyönetmen

- başyukarı

- başa baş

- başı açık

- başı bağlı

- başıboş

- başıbozuk

- başı bütün

- başı dertte

- başı devletli

- başı dimdik

- başı dinç

- başı dumanlı

- başı havada

- başı kabak

- başı kalabalık

- başı önünde

- başı yerde

- başı yukarıda

- başı yumuşak

- başına buyruk

- akbaş

- alabaş

- altınbaş

- baltabaş

- büyükbaş

- delibaş

- demirbaş

- elmabaş

- erbaş

- iribaş

- kancabaş

- karabaş

- Kızılbaş

- kocabaş

- küçükbaş

- sallabaş

- sıkma baş

- tokmakbaş

- topbaş

- üst baş

- yaş baş

- yeşilbaş

- astsubay başçavuş

- astsubay kıdemli başçavuş

- adam başı

- adımbaşı

- asesbaşı

- aşçıbaşı

- atbaşı

- aybaşı

- ay başı

- bacabaşı

- barbaşı

- bezirgânbaşı

- binbaşı

- borazancıbaşı

- böcekbaşı

- bölükbaşı

- çarkçıbaşı

- çeribaşı

- çeşme başı

- çeşnicibaşı

- çıbanbaşı

- dağbaşı

- dağ başı

- dakika başı

- düğüncübaşı

- elebaşı

- eşekbaşı

- gölbaşı

- hafta başı

- hahambaşı

- hamalbaşı

- hekimbaşı

- ırgatbaşı

- işbaşı

- işin başı

- kamçıbaşı

- kayabaşı

- kervanbaşı

- kırkyılın başı

- kocabaşı

- koçbaşı

- kolbaşı

- koltukbaşı

- köprübaşı

- köşebaşı

- kumbaşı

- kuşbaşı

- kuşçubaşı

- kuyruklu yıldız başı

- liste başı

- madde başı

- masa başı

- mehterbaşı

- meme başı

- mimarbaşı

- müneccimbaşı

- obabaşı

- ocakbaşı

- odabaşı

- omuz başı

- onbaşı

- oymakbaşı

- ön yüzbaşı

- ördekbaşı

- pazarbaşı

- pınar başı

- saat başı

- sarbanbaşı

- satır başı

- sekbanbaşı

- semazenbaşı

- sofra başı

- söz başı

- subaşı

- tepebaşı

- ustabaşı

- yanı başı

- yârenbaşı

- yılanbaşı

- yılbaşı

- yiğitbaşı

- yüzbaşı

- canla başla

- bir başına

- kendi başına

- kız başına

- kişi başına

- parça başına

- silah başına

- tek başına

- yalnız başına

- aklı başında

- işbaşında eğitim

- masa başında

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- baş ağır gerek, kulak sağır

- baş ağrıtmak

- baş alamamak

- baş almak

- baş bağlamak

- baş baş

- baş bulmak

- baş çekmek

- baş çevirtmek

- baş dille tartılır

- baş döndürmek

- baş edebilmek

- baş eğmek

- baş eldeyken

- <

- baş gelmek

- baş göstermek

- baş göz etmek

- baş göz olmak

- baş kes, yaş kesme

- baş kesmek

- baş kıç olmak

- baş kıç vurmak

- baş kırılır (veya yarılır) fes (veya börk) içinde, kol kırılır yen (veya kürk) içinde

- baş koşmak

- baş koymak

- baş nereye giderse ayak da oraya gider

- baş olan boş olmaz

- baş ol da istersen soğan başı ol

- baş olmak

- baş sağlığı, dünya varlığı

- baş sallamak

- baş tutamamak

- baş tutmak

- baş üstünde tutmak

- baş üstünde yeri var

- baş vermek

- baş yakmak

- baş yapmak

- baş yarılır börk içinde, kol kırılır yen içinde

- baş yastığı baş derdini bilmez

- baş yemek

- başa çıkmak

- başa gelen çekilir

- başa gelmek

- başa gelmeyince bilinmez

- başa güreşmek

- başa vermek

- başı ağrımak

- başı bağlanmak

- başı belada olmak

- <

- başı çatlamak

- başı çekmek

- başı dara düşmek

- başı daralmak

- başı darda kalmak

- başı derde girmek

- başı dönmek

- <

- başı hoş olmamak

- başı için

- başı kazan gibi olmak

- başı nâra yanmak

- başı sağ olsuna gitmek

- <

- başı sıkıya gelmek

- başı taşa değmek

- başı tutmak

- başı üstünde yeri olmak

- başı yastığa düşmek

- başı yastık yüzü görmemek

- başı yerine gelmek

- başı zapt olunmamak

- başım gözüm üstüne

- başımla beraber

- başın başı, başın da başı var

- <

- başına bela açmak

- başına bela almak

- <

- başına bir hâl gelmek

- başına dünyanın belasını sarmak

- başına çalmak

- başına çalsın!

- başına çıkarmak

- başına çıkmak

- başına çorap örmek

- <

- başına devlet (veya talih) kuşu konmak

- başına dikilmek

- başına dikmek

- başına dolamak

- başına ekşimek

- başına geçirmek

- başına geçmek

- başına gelen başmakçıdır

- başına gelmek

- başına güneş geçmek

- başına iş açmak

- başına iş çıkarmak

- başına iş çıkmak

- <

- başına kalmak

- başına kan çıkmak

- başına karalar bağlamak

- başına oturmak

- başına sarmak

- başına taç etmek

- <

- başına yıkmak

- başına vur, ağzından lokmasını al

- başına vurmak

- <

- başında değirmen çevirmek

- başında kavak yeli esmek

- başında olmak

- başında paralansın

- başında torbası eksik

- başından almak

- başından aşağı kaynar sular dökülmek

- başından aşkın olmak

- başından atmak

- <

- başından geçmek

- başından kesmek

- başından korkmak

- başından savmak

- başını acemi berbere teslim eden, pamuğunu cebinden eksik etmez

- başını ağrıtmak

- başını alamamak

- başını alıp gitmek

- başını ateşlere yakmak

- başını bağlamak

- başını beklemek

- başını bir yere bağlamak

- başını belaya sokmak

- başını boş bırakmak

- başını çatmak

- başını çıkarmak

- başını derde sokmak

- başını dik tutmak

- başını dinlemek

- başını döndürmek

- başını duman almak

- başını ezmek

- başını gözünü yarmak

- başını istemek

- <

- başını kaşımaya (veya kaşıyacak) vakti olmamak

- başını koltuğunun altına almak

- başını kurtarmak

- başını nâra yakmak

- başını ortaya koymak

- başını sokmak

- başını taştan taşa vurmak

- başını toplamak

- başını uçurmak

- başını vermek

- başını yakmak

- başını yemek

- başının altında

- başının altından çıkmak

- başının çaresine bakmak

- başının derdine düşmek

- başının etini yemek

- başının gözünün sadakası

- başta taşımak

- baştan çıkarmak

- baştan çıkmak

- baştan kara etmek

- baştan kara gitmek

2. is., esk.

Çıban