ogul — ogul, çocuk, I, 37, 51, 68, 74, 86, 123, 180, 206, 220, 246, 253, 256, 262, 264, 288, 299, 319, 370, 415, 440, 515 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
oğul — is. 1. Kişi cinsindən olan övlad. Onun oğlu olub. İki qızı, bir oğlu var. – <Qurbanəli:> Qaldır başını, sən axı Qurbanəlinin oğlusan. H. N.. Son zaman Rüstəm kişi oğlunun tora düşməsində, pis bir günah işləməsindən qorxurdu. M. İ.. 2. Yaşlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oğul vermek — oğul arılarının bir bölüğü kovandan ayrılıp ayrı bir kovana gitmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
oğul oğul — zf. Gruplar hâlinde, bölük bölük Böyle küme küme, böyle oğul oğul nerelerde toplanırdı bunlar? Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
oğul-uşaq — top. Oğullar, qızlar bir yerdə. <Murad> . . evli və oğul uşaq sahibi idi. S. H.. <Cahan:> Əsgər, gəl evlən, ev eşik yiyəsi ol, oğul uşaq sahibi ol. . Ü. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oğul balı — is. 1) Oğul arılarının yaptığı bal 2) mec. Bir büyük anneye veya büyük babaya göre oğuldan olan erkek torun … Çağatay Osmanlı Sözlük
oğul uşak — is., ğı Çocuklar ve torunlar Doksan yaşına kadar yaşamış, yokluk yüzü görmemiş, oğul uşak toplansa koca bir mahalle olacak kadar bereketlenmiş. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
oğul çıkarmak — bir kovan, yeni bir oğul arısı topluluğu meydana getirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
oğul — (Balakən, Qax, Yevlax, Zaqatala) övlad (həm oğlana, həm də qıza bu sözlə müraciət edilir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ögül — (Ordubad) vəhşi qoyunların keşiyini çəkən qoç … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
