ot

ot
is., bit. b.
1) Toprak üstündeki bölümleri odunlaşmayıp yumuşak kalan, ilkbaharda bitip bir iki mevsim sonra kuruyan küçük bitkiler

Etrafımızda uzun otlar, yalçın kayalar vardı.

- A. Gündüz
2) sf. Bu bitkilerle yapılmış veya bu bitkilerle doldurulmuş

Ot minder.

3) esk. Zehir
4) esk. İlaç
5) argo Esrar
Birleşik Sözler
Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”