- parmaklı
- sf.
Parmağı olanBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
parmaklı
Look at other dictionaries:
iki parmaklı — sf., hay. b. İki parmağı olan (hayvan) … Çağatay Osmanlı Sözlük
kalem parmaklı — is. Parmakları uzunca, düzgün ve buruşuksuz … Çağatay Osmanlı Sözlük
üç parmaklı — sf., hay. b. Bir ayağında üç parmak bulunan (hayvan) … Çağatay Osmanlı Sözlük
tek parmaklılar — is., ç., hay. b. Memeliler sınıfının otçul, geviş getirmeyen, beş parmaklı fil, üç parmaklı gergedan, tapir veya bir parmaklı toynaklıları içine alan alt takımı … Çağatay Osmanlı Sözlük
atgiller — is., ç., hay. b. Atları, eşekleri ve zebraları içine alan, tek parmaklı memeliler familyası … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayı — is., hay. b. 1) Memelilerin etobur takımından, beş parmaklı, tabanlarına basarak yürüyen, yurdumuzda boz türü bulunan, iri gövdeli hayvan (Ursus arctos) 2) ünl. Kaba saba olan insanlar için kullanılan bir seslenme sözü Birleşik Sözler ayıbacağı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
geviş getirenler — is., ç., hay. b. Çift parmaklı hayvanların, sindirim organları geviş getirmeye uygun olan alt takımı Sığır, deve, koyun geviş getirenlerdendir … Çağatay Osmanlı Sözlük
iki — is. 1) Birden sonra gelen sayının adı 2) Bu sayıyı gösteren 2, II rakamlarının adı 3) sf. Birden bir artık Bir sokak başında kavga eden iki çocuğu ayırdı. H. Taner Birleşik Sözler iki anlamlı iki ayaklı iki başlı iki bir ikibuçukluk … Çağatay Osmanlı Sözlük
kalem — is., Ar. ḳalem 1) Yazma, çizme vb. işlerde kullanılan çeşitli biçimlerde araç Kâğıt, kalem, mürekkep, hepsi masanın üstündedir. F. R. Atay 2) Resmî kuruluşlarda yazı işlerinin görüldüğü yer Bütün bizim kalem böyle, geçen gün de Sıtkı Efendi o kör … Çağatay Osmanlı Sözlük
kamçı — is. 1) Bir ucuna ip, deri vb. bağlı vurma, dövme aracı İnce ve uzun parmaklı elleri kamçı tutmasını bilmiyor. Y. K. Karaosmanoğlu 2) den. Bir ucu bir yere bağlı, öbür ucu herhangi bir işte kullanılmak için serbest bırakılan halat 3) biy.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
