- sövgü
- is.
Sövmek için söylenen söz, sövme, küfür
Başyapıtları arasında sayılan 'Budala', yaşadığı döneme, çevresindekilere, toplumun aydınlar katına sövgüsünden başka nedir ki?
- S. İleri
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
sövgü
Look at other dictionaries:
besmelesiz — zf. 1) Besmele çekmeden Eczacı Bey, sen bugün besmelesiz çıkmışsın herhâlde evden, tersliğin üstünde. B. Felek 2) is., argo Çocuklar için piç anlamında kullanılan bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
deyyus — sf., hkr., Ar. deyyūṣ 1) Karısının veya kendisine çok yakın bir kadının iffetsizliğine göz yuman (kimse) 2) ünl. (de yyus) Bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
dürüm dürüm — sf. 1) Sövgü sözü olarak kullanılan dürzü sözcüğünün anlamını pekiştiren bir söz Dürüm dürüm dürzü. 2) zf. Silindir biçiminde sararak … Çağatay Osmanlı Sözlük
eşek sıpası — is., tkz. 1) Sövgü bildiren bir söz 2) Sevgi belirtisi olarak kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
eşekoğlueşek — is., ği, argo Hakaret içeren bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
hayvanoğluhayvan — is., argo Hakaret içeren bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
hıyaroğluhıyar — is., argo Hakaret içeren bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
itoğluit — is., argo Hakaret içeren bir sövgü sözü … Çağatay Osmanlı Sözlük
kandilli küfür — is., frü, hlk. İşitilmedik, çok ağır sövgü … Çağatay Osmanlı Sözlük
kantarlı — sf., argo Ağır sövgü anlamına gelen kantarlı küfür, ağır bir biçimde sövmek anlamına gelen kantarlıyı savurmak deyimlerinde geçen bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
