- şefaatçi
- is.
Birisi için şefaatte bulunan, şefaat eden kimse
Gülsüm'ün şefaatçileri günden güne çoğalıyordu.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
şefaatçi
Look at other dictionaries:
ŞEFİ' — Şefaatçı. Suçların affı için yardım eden … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
şefaatçilik — is., ği Şefaatçi olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
şâfi' — (A.) [ ﻊﻓﺎﺵ ] şefaatçi … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
şefî' — (A.) [ ﻊﻴﻔﺵ ] şefaatçi, şefaat eden … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ötükçi — ötüncü, hakan yan ında şefaatçi . I I, 144 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
İHLAS — (Hulus. dan) Kalbini safi etmek. İçten, samimi, riyasız sevgi. İçten gelen sevgi ile doğruluk ve bağlılık. * Sırf Allah emretmiş olduğu için ibadet etmek. Yapılan ibadet ve işlerde hiçbir karşılık ve menfaati, hakiki ve esas gaye etmeyerek yalnız … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
