- uyruk
- is., -ğu, huk.
1) Bir devlete vatandaşlık bağıyla bağlı olma durumu, tebaa2) mec. Bir kimsenin etkisi altında olma durumu, körü körüne bağlanma, gözü kapalı inanmaAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
uyruk
Look at other dictionaries:
uyruk — bir devlete vatandaşlık bağıyla bağlı olma durumu, tebaa … Hukuk Sözlüğü
tebaa — uyruk; bir devletin hükmü altında bulunan kimseler … Hukuk Sözlüğü
şeflik — is., ği 1) Şef olma durumu Biraz önce şeflik taslayan biraz sonra uysal bir uyruk olur. H. Taner 2) Şefin çalıştığı daire İstasyon şefliği … Çağatay Osmanlı Sözlük
tabiiyet — is., ti, esk., Ar. tābiˁiyyet 1) Bir şeye veya bir kimseye bağlı olma, bağımlılık, bağlılık 2) Uyruk Fransız tabiiyetine girivermişler o zaman. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
tebaa — is., huk., esk., Ar. tebaˁa Uyruk … Çağatay Osmanlı Sözlük
uyrukluk — is., ğu Bir kimsenin bir devlete uyruk olma durumu, tabiiyet Bu adamın uyrukluğu anlaşılamadı … Çağatay Osmanlı Sözlük
tâbiiyyet — (A.) [ ﺖﻴﻌﺑﺎﺕ ] uyruk … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
tebaa — (A.) [ ﻪﻌﺒﺕ ] uyruk, teba … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
