yumru — 1. sif. Yuvarlaq, girdə, kürə, top şəklində. Yumru güllə. Yumru daş. Yumru gilə. Yumru gavalı. – Torbanı boşaldanda içindən kağıza bükülmüş bir yumru şey çıxdı. S. S. A.. 2. sif. Dairəvi şəkildə olan; girdə. Nizami özünü düzəltdi, xırda və yumru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumru — (Xanlar) suda pörtülüb qurudulmuş çəyirdəkli zoğal. – Qışda ərişdəyə yumru da tökəllər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yumru kök — is., bit. b. Patates, pancar, yer elması gibi yumru biçiminde olan kök … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru — muhaddab, müdevver, topalak … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru köfte — is. Yağsız kıyma, köftelik bulgur, soğan, maydanoz ve baharat kullanılarak hazırlanan bir tür sulu yemek … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru top — is. Yuvarlak top … Çağatay Osmanlı Sözlük
yamru yumru — sf. Yumru Ökçeleri çarpık, uçları kalkık, yamru yumru ayakkabıları toz içindeydi. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
hədəb(ə) — yumru … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tufuk — yumru, topalak; haymenin kubbesi; tepe … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumurlamak — yumru yapmak, toplarrıak I, 389 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini