- başkonsolos
- is., T. baş + Lat. consulus
En yüksek derecedeki konsolos
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başkonsolos
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başkonsolosluk — is., ğu 1) Başkonsolos olma durumu 2) Başkonsolosun görevi 3) Başkonsolosun makamı … Çağatay Osmanlı Sözlük
konsolos — is., Rum. Yabancı ülkelerde, orada bulunan yurttaşlarının haklarını koruyan, bağlı bulunduğu hükûmete siyasal ve ticari bilgileri veren dış işleri görevlisi, şehbender Birleşik Sözler konsoloshane başkonsolos fahri konsolos … Çağatay Osmanlı Sözlük
