- başşehir
- is., -hri, T. baş + Far. şehr
Başkent
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başşehir
Look at other dictionaries:
ordulanmak — başşehir edinmek I, 296bkz: ordulanmak yurt tutmak, yerleşmek II, 294bkz: ordulanmak … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başkent — is. Bir devletin yönetim merkezi olan şehir, devlet merkezi, başşehir, hükûmet merkezi Bir akşam, bu servetle başkentin en şık pavyonuna gitmişti. Ç. Altan … Çağatay Osmanlı Sözlük
birleşik ad — is., dbl. Birleşik kelime biçiminde belirli kurallar içinde kalıplaşmış ad, birleşik isim: Aslanağzı, başşehir, kaptıkaçtı, gecekondu gibi … Çağatay Osmanlı Sözlük
payitaht — is., esk., Far. pāy + taḫt Başşehir, başkent … Çağatay Osmanlı Sözlük
şehir — is., hri, Far. şehr Nüfusunun çoğu ticaret, sanayi, hizmet veya yönetimle ilgili işlerle uğraşan, genellikle tarımsal etkinliklerin olmadığı yerleşim alanı, kent, site İzmir üzerine dünyada bir şehir daha yoktur diyorlar. Y. K. Karaosmanoğlu… … Çağatay Osmanlı Sözlük
BAŞKENT — t. Başşehir. Bir devletin idare merkezi olan şehir. Devlet merkezi. Payitaht … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
PAYTAHT — (Pâyitaht) f. Merkez i hükümet, başşehir, başkent … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TAHTGÂH — f. Başşehir, başkent. * Taht yeri … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
