- dünya başına yıkılmak
- çok sıkılmak, umutlarını yitirmek
Fakat kendi tabiri üzerine dünya başına yıkılmış zannetti.
- Y. K. Karaosmanoğlu
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Fakat kendi tabiri üzerine dünya başına yıkılmış zannetti.
- Y. K. KaraosmanoğluÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
dünya — is., gök b., Ar. dunyā 1) Güneşe yakınlık bakımından üçüncü gezegen, yer, yerküre, yer yuvarı, yer yuvarlağı, acun 2) Dış, çevre, ortam Biz dünyadan ayrı yaşarken dünya epey değişmiş. H. C. Yalçın 3) İnançları bir olan ülke veya insanlar… … Çağatay Osmanlı Sözlük