- karakola düşmek
- herhangi bir suç dolayısıyla karakolluk olmak
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
karakol — is. 1) Güvenliği sağlamakla görevli kimselerin bulunduğu yapı O işleri bu saatte karakolda bulunan küçük memurlar bilmez. R. H. Karay 2) tar. Güvenliği sağlamak amacıyla dolaşan polis, jandarma veya asker topluluğu, kol, kulluk, devriye Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük