- burnu sızlamak
- duygulanmak
Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın.
- M. Mungan
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Orada zaman zaman sebepsiz yere burnu sızlardı insanın.
- M. MunganÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
burun — is., rnu, anat. 1) Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı 2) Bazı şeylerin ön ve sivri bölümü Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum. H. Taner 3) mec. Kibir,… … Çağatay Osmanlı Sözlük