- el elde baş başta
- elde bulunan her şeyin tükendiğini anlatan bir söz
Balya'da beş on lira kazanmıştı... Onları da yedik, el elde baş başta.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Balya'da beş on lira kazanmıştı... Onları da yedik, el elde baş başta.
- R. N. GüntekinÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
el — 1. is., anat. 1) Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk. Z. O. Saba 2) Sahiplik, mülkiyet Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı… … Çağatay Osmanlı Sözlük