- başı yastığa düşmek
- yorgunluktan veya güçsüzlükten uykuya dalmak
Ve tekrar başı yastığa düştü ve uyudu.
- Y. K. Karaosmanoğlu
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Ve tekrar başı yastığa düştü ve uyudu.
- Y. K. KaraosmanoğluÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük