- başının altından çıkmak
- (bir şey birinin) birinin hilesiyle yapılmak
Anlaşıldığına göre bu iş Saniye'nin İstanbullu anasının başının altından çıkmıştı.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Anlaşıldığına göre bu iş Saniye'nin İstanbullu anasının başının altından çıkmıştı.
- R. N. GüntekinÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük