- binme
- is.
Binmek işi
Önünde bel verip binicisinin binmesini kolaylaştırırdı.
- N. Cumalı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
binme
Look at other dictionaries:
RÜKUB — Binme. * Bir vasıtaya binme … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
at — is. 1) Atgillerden, binme, yük çekme, taşıma vb. hizmetlerde kullanılan, tek tırnaklı hayvan 2) Satrançta, her yönde siyahtan beyaza ve beyazdan siyaha bir hane atlayarak L biçiminde hareket eden taş Birleşik Sözler at arabası atbalığı atbaşı at… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bilet — is., Fr. billet Para ile alınan ve konser, sinema, tiyatro vb. eğlence yerlerine girme, ulaşım araçlarına binme veya bir talih oyununa katılma imkânını veren belge Biletini alıncaya kadar vapur da geldi. P. Safa Birleşik Sözler açık bilet kombine … Çağatay Osmanlı Sözlük
bini — is., hlk. 1) Binme işi Bu hayvan biniye gelmez. 2) Kapı, dolap vb. şeylerin, kanatları kapandığında kalan aralığı örtebilmek için bu kanatların kenarına çakılan çıta … Çağatay Osmanlı Sözlük
binicilik — is., ği 1) Ata binme ustalığı Artık köy ağaları, çocuğun biniciliğini kahve tartışmalarının başlıca konuları arasına koydular. H. E. Adıvar 2) Ata binilerek yapılan spor … Çağatay Osmanlı Sözlük
binilmek — e Binme işi yapılmak Arabaya binildi … Çağatay Osmanlı Sözlük
biniş — is. 1) Binme işi veya biçimi 2) Üniversite öğretim üyelerinin giydikleri cübbe 3) tar. Yüksek aşamalı bilginlerin ve yeniçeri subaylarının giydikleri cübbe 4) esk. Atlı alay 5) esk. Atlı alayda giyilen giysi … Çağatay Osmanlı Sözlük
günlerden bir gün — herhangi bir gün, önceden belli olmayan bir gün, vaktiyle Günlerden bir gün bu güzel gemilere binme nasip oldu. B. R. Eyuboğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
cündîlik — (A. T.) [ ] binicilik, at binme … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
tehevvür — (A.) [ رﻮﻬﺕ ] küplere binme, köpürme. ♦ tehevvür etmek küplere binmek, köpürmek … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
