- bunalım
- is.
1) Doğal bir süreçte birdenbire oluşan aykırılık, bunluk, buhran, kriz2) Tehlikeli sonuç doğurabilecek gerginlik, buhran, kriz
Bunalım anlarında insanın yüreğini, en ürkütücü olasılıklar yoklamaz mı?
- A. İlhan3) ruh b. Uyaranlara karşı duyarlığın, iş yapabilme gücünün, kendine güvenin azalarak karamsarlığın, umutsuzluğun güçlenmesiyle ortaya çıkan ruhsal bozukluk, ruhsal çöküntü, depresyonZavallı oğlan bu bunalım anlarında acınacak hâlde oluyordu.
- H. Taner4) tıp Bir hastalıkta iyileşme veya ölümle sonuçlanan, birdenbire olan fizyolojik değişiklik, kriz5) tic. Çoğunluğa ilişkin satın alma gücünün durması, satış değerlerinin düşmesi, çalışma gücünün azalması vb. sebeplerle ortaya çıkan ekonomik durum, krizBirleşik SözlerAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.