- dirilik
- is., -ği
Diri olma durumu
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
dirilik
Look at other dictionaries:
dirilik — is. 1. Diri, canlı cismin halı, diri halda olma; sağlıq. Ölü öldü, diriyə dirilik gərək. (Ata. sözü). // Varlıq, mövcudluq, var olma, mövcud olma. <Qədir:> Mən yekəlikdə adamın diriliyini danırlar. M. C.. 2. Həyat, yaşayış, güzəran.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eynülhəyat — ə. dirilik bulağı; adi həyat … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tiriklik — dirilik, hayatlık; sertlik … Çağatay Osmanlı Sözlük
AYŞE — Dirilik, hayat, yaşama … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAYAT — Dirilik. Canlılık. Yaşama. Sağlık. * Fık: Allah (C.C.) kendi Zât ı Ehadiyyetine mahsus bir hayat sıfatı ile muttasıftır. Bu, Hak Teâlâ nın ilmi ile, irade ve kudret ile ittisafına hâs bir sıfattır. (Bak: Meratib i hayat) (Hayat, şu kâinatın en… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
can — is., Far. cān 1) İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık 2) Yaşama, hayat Bir kedi yavrusunu kurtarmak için ipe sarılıp kuyuya iner, canımı tehlikeye koyardım. R. N. Güntekin 3) Güç, dirilik Her şeyde… … Çağatay Osmanlı Sözlük
həyat — is. <ər.> 1. Materiyanın hərəkətinin müəyyən inkişaf mərhələsində əmələ gələn xüsusi forması; varlıq, dirilik. Yerdə həyatın əmələ gəlməsi. – Bunları duyduqca, düşündükcə mən; Həyata, varlığa məftun oluram. S. V.. 2. Ömür. Əşrəf həyatında… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canlandırmak — i 1) Canlanmasını sağlamak, canlanmasına yol açmak 2) Yaşatmak, birinin kılığına girmek 3) Canlılık, tazelik, dirilik getirmek Güller tazelikleri, renkleri, biçimleriyle salonu canlandırmışlardı birden. C. Uçuk 4) mec. Yoğunluk, etkinlik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ab — f. 1) su; 2) ərimiş, əzgin; 3) göz yaşı; 4) şərab; 5) m. lətif, yüngül (su haqqında). Abi atəşparə – «od parçası kimi su» bax: abi atəşrəng; abi atəşrəng – «od rəngli su» bax: abi əngur; abi bəqa bax: abi heyvani; abi co bax: abco; abi çeşm 1)… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çeşmə — f. bulaq, qaynaq. Çeşmei xurşid günəşin dairəsi; çeşmei heyvan bax: çeşmei həyat; çeşmei həyat həyat çeşməsi, dirilik çeşməsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
