- edepsiz
- sf.
1) Utanılacak işleri sıkılmadan yapan, utanmaz, sıkılmaz, terbiyesiz (kimse)2) Sakınılacak kötü (kimse), şirret
Sen şimdi yukarı çıkar, bu edepsizi defedersin.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
edepsiz
Look at other dictionaries:
çirkefe (veya çamura) taş atmak (veya çirkefi üzerine sıçratmak) — edepsiz bir kimsenin tepkisine yol açacak bir davranışta bulunmak Çirkefe taş atma, hikmetini mırıldanarak kaçar gibi uzaklaştı. Ö. Seyfettin … Çağatay Osmanlı Sözlük
gerize taş atmak — edepsiz bir kimseye edepsizliğini göstermeye fırsat vermek … Çağatay Osmanlı Sözlük
itle çuvala girilmez — edepsiz ve saldırgan bir kimse ile bir konu üzerinde karşılaşmak ve kavgaya tutuşmak doğru değildir anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
itle dalaşmaktan çalıyı dolaşmak yeğdir — edepsiz kimse ile uğraşmamak için onun bulunduğu yerden uzaklaşmak gerekir anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
UNFUS — Edepsiz ve hayâsız kadın … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
edepsuz — edèpsuz m DEFINICIJA reg. pejor. onaj koji nije odgojen, ni pristojan, ni uljudan; neotesanac, klipan, sirovina ETIMOLOGIJA tur. edepsiz (edepsiz) ← arap. ädäb: odgoj + tur. siz: bez … Hrvatski jezični portal
ÂDÂB — (Edeb kelimesinin çoğuludur.) Usul, yol, yordam, davranış kaideleri, terbiye. Ahlâk ve terbiyenin gerektirdiği konuşma ve hareket tarzı. Adaba uymayanlara edepsiz denir. Edipler edepli olmalı yani yazarlar, edebiyatçılar dine, ahlâka ve terbiyeye … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
açık saçık — sf., ğı 1) Göreneğe aykırı derecede çıplak veya örtüsüz, dekolte 2) Yüz kızartıcı, edepsiz, müstehcen, cinsel çağrışım yüklü (söz, anlatım) Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller açık saçık konuşmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
eli bayraklı — sf. Şirret, edepsiz, kavgacı (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
eli sopalı — sf. Şirret, edepsiz, kavgacı (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
