gerçek

sf., -ği

1) Bir durum, bir nesne veya bir nitelik olarak var olan, varlığı inkâr edilemeyen, olgu durumunda olan, hakiki

Kâğıt paranın saymaca değeri varsa da gerçek değeri yoktur.

2) is. Yalan olmayan, doğru olan şey, hakikat

3) Aslına uygun nitelikler taşıyan, sahici

Gerçek elmas. Gerçek hikâye.

4) Temel, başlıca, asıl

Bir kişinin ahlaklı olması için, o benim dediğim gerçek ahlaka erişebilmesi için bir iç âlemi olmalıdır.

- N. Ataç

5) Doğadaki gibi olan, doğayı olduğu gibi yansıtan

Bu peyzajdaki çiçekler son derece gerçek.

6) Yapay olmayan

7) is. Gerçeklik, realite

Her hâlde o gün imparatorluğun ölümü apaçık bir gerçekti.

- H. E. Adıvar

8) is. Doğruluk

Bu laflarda gerçek payı ne kadar çoksa duygu payı da ondan az değildir.

- B. Felek

9) fel. Düşünülen, tasarımlanan, imgelenen şeylere karşıt olarak var olan

Birleşik Sözler

- gerçek dışı

- gerçek kişi

- gerçek mantarlar

- gerçek sayı

- gerçeküstü

- gerçeğe aykırı

- gerçeğe uygun

- acı gerçek