ilişik — 1. sif. Düyün, pırtlaşıq, ilişmiş şeyin halı. İlişik ip. İlişik məftil. // İs. mənasında. Bayaqdan yazıq qadın neçə dəfə məftili ilişikdən qurtarıb. M. C.. 2. məc. Dolaşıq, qarışıq. İlişik fikirlər. 3. is. Münasibət, əlaqə, asılılıq. Onunla heç… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ALÂKA — İlişik, rabıta, merbutiyet. * Gönül bağlama, sevgi, münasebet, taalluk, irtibat, mâlikiyet. Tasarruf. Müdâhale hakkı. Hisse. * Edb: Bir kelimenin hakiki mânâsından mecâzi mânâsına nakledilmesinin sebebidir. (Temiz ahlâklı, güzel huylu kimselere… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ait — sf., Ar. ˁāˀid İlgilendiren, ilişkin, ilişik, ilgili Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller ait olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
izafeten — zf., esk., Ar. iżāfeten 1) Bir şeye veya kimseye bağlanarak, dayanarak, ilişik olarak, mal edilerek 2) Saygı göstermek amacıyla, bir kimsenin adına Bu caddenin adı filana izafeten verildi … Çağatay Osmanlı Sözlük
merbut — sf., Ar. merbūṭ 1) Bağlı, bağlanmış Kulaklarında yekdiğerine beyaz ibrişimle merbut pırlanta, ufak menekşe abdest küpeleri... H. R. Gürpınar 2) İlişik, ilişkin Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller merbut olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
münasebet — is., Ar. munāsebet 1) İlişik, ilişki, ilinti İzmir den ordunun başından ve temasa geldiğim siyasi münasebetlerden uzaklaşamazdım. Atatürk 2) İki şey arasındaki uygunluk Yüzle ahlak arasında herhâlde müthiş bir münasebet vardır. S. F. Abasıyanık… … Çağatay Osmanlı Sözlük
arizə — ə. 1) baş verən, üz verən; 2) əmələ gələn ilişik, əngəl, maneə; 3) bədbəxt hadisə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
düyün — 1. is. 1. İki ip və s. nin bir birinə bağlanmasından əmələ gələn yumru ilmək yeri, habelə ipin özünün ilmək halına salınmış yeri. İpin düyününü açmaq. – <Səttar:> Yazıq arvadın barmaqları ilmədə qalıb, gözü düyünlərdə. P. M.. Düyün düşmək – … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilişdirilmək — məch. 1. İlişik hala salınmaq, taxılmaq, keçirilmək, bənd edilmək. 2. məc. Bərk vurulmaq, çəkilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilişikli — 1. sif. İlişiyi olan (bax ilişik 2 ci mənada). İşi ilişikli z. qoyma. 2. Əngəlli, dolaşıqlı. İlişikli iş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti