kavga — kȃvga ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA reg. oštar sukob; prepirka, svađa ONOMASTIKA pr. (nadimačka): Kȃvgić (Labin, Podravska Slatina) ETIMOLOGIJA tur. kavga, gavga ← perz. ġawġā … Hrvatski jezični portal
kȃvga — ž 〈G mn ā/ ī〉 reg. oštar sukob; svađa, prepirka ✧ {{001f}}tur. ← perz … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
kavga kaşağısı — is. Ara bozup kavga çıkartan, kavga arayan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga çıkarmak — kavgaya neden olmak Bir gün hiç yoktan kavga çıkarıp oğlanın ağzını burnunu bir güzel dağıtıverdiler. N. Cumalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga çıkmak — dövüş meydana gelmek Şehrin gürültü edilen, kavga çıkan biricik yeridir. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga kopmak — dövüş başlamak Softalar arasında kızıl bir kavga kopmuştu. F. R. Atay … Çağatay Osmanlı Sözlük
iş amana binince kavga uzamaz — kavga edenlerden biri aman dilerse çekişme sona erer anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga adamı — is. Düşünce ve inançlarını son kerteye kadar hararetle savunan kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga bizim yorganın başına imiş — başkaları yüzünden zarar gören kimsenin söylediği söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
kavga etmek — birbiriyle atışmak, dövüşmek … Çağatay Osmanlı Sözlük