- kızıl kıyamet
- is.
Kızılca kıyamet
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kızıl kıyamet
Look at other dictionaries:
kıyamet — is., din b., Ar. ḳiyāmet 1) Tek tanrılı dinlerin inanışına göre dünyanın sonu ve bütün ölülerin dirilerek mahşerde toplanacağı zaman, hesap günü, kıyamet günü, mahşer günü 2) mec. Gürültülü karışıklık, gürültü patırtı Bağırma, çağırma, kıyamet,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kızıl — is. 1) Parlak kırmızı renk 2) sf. Bu renkte olan Sular sarardı... Yüzün perde perde solmakta / Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta. A. Haşim 3) sf., mec. Aşırı derecede olan Softalar arasında kızıl bir kavga kopmuştu. F. R. Atay 4) mec.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kızılca kıyamet — is. Aşırı bir biçimde gürültülü çekişme, kavga, kızıl kıyamet Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller kızılca kıyamet kopmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kızılca — sf. 1) Kızıla çalan, az kızıl 2) Aşırı derecede, kızıl 3) is. Kızıla çalan bir çeşit buğday Birleşik Sözler kızılcadişi kızılca kıyamet … Çağatay Osmanlı Sözlük
