- kokuşma
- is.
Kokuşmak işi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kokuşma
Look at other dictionaries:
tefessüh — is., esk., Ar. tefessuḫ 1) Çürüme, bozulma, kokuşma 2) mec. Kişi, toplum vb. özelliğini, niteliğini yitirerek bozulma, kokuşma Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller tefessüh etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
infisah — is., esk., Ar. infisāḫ 1) Bozulma, yürürlükten çıkma 2) Dağılma 3) mec. Kokuşma Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller infisah etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
intan — is., tıp, esk., Ar. intān 1) Mikroptan ileri gelen hastalık Yaranın intan ile karışması sizi fazla zayıf düşürmüş. R. N. Güntekin 2) Kokuşma, kötü kokma … Çağatay Osmanlı Sözlük
taaffün — is., esk., Ar. taˁaffun Kokuşma, pis kokma Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller taaffün etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
taaffün — (A.) [ ﻦﻔﻌﺕ ] kokuşma. ♦ taaffün etmek kokuşmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
TAAFFÜN — (Ufunet. den) Çürüyüp kokuşma. Leş kokusu. Fena ve pis kokular … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
