mahsus

1. sf., esk., Ar. maḥsūs

1) Duyulan, anlaşılan, hissedilen

2) Belli, ortada, aşikâr

2. sf., Ar. maḫṣūṣ

1) Özgü

Her sanata mahsus aletler vardır. Bize de böyle bir şeyler lazım...

- H. R. Gürpınar

2) Biri veya bir şey için ayrılmış, münhasır

Vatan bizim kılıcımızın ekmeğidir. Daima kendimize mahsus, kendimize münhasır biliriz.

- N. Kemal

3) Özel

Kayseri'nin sayın valisine mahsus selam ederim.

- B. R. Eyuboğlu

4) zf. Özellikle

Buraya, mahsus bunun için geldim.

5) zf. Bilerek, isteyerek, kasten

... kapıyı mahsus açık bırakmıştı.

- A. İlhan

6) zf. Şaka olarak, şakadan

Mahsus söylüyor, inanmayın.

Birleşik Sözler

- kendine mahsus

- zata mahsus