- oranlı
- sf.
Kendinde oran bulunan, nispetli, mütenasip, mütevazin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
oranlı
Look at other dictionaries:
dağılmak — nsz 1) Toplu durumdayken ayrılıp birbirinden uzaklaşmak Yolcular artık yavaş yavaş dağılıyorlardı. H. Taner 2) Değer ve birimler belli etkenlerle, oranlı olarak bölünmek 3) Parçalanarak yayılmak, ufalanmak Kentin eski merkezindeki evler… … Çağatay Osmanlı Sözlük
eşlenik — sf., ği, mat. Herhangi bir biçimde birbiriyle oranlı bulunan (nokta, çizgi, sayı) … Çağatay Osmanlı Sözlük
mevzun — sf., esk., Ar. mevzūn 1) Biçimli, düzgün, oranlı, uyumlu Mevzun vücut. 2) ed. Ölçülü Mevzun bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
mütenasip — sf., bi, esk., Ar. mutenāsib Orantılı, oranlı, uygun … Çağatay Osmanlı Sözlük
mütevazin — sf., esk., Ar. mutevāzin Birbirine uyan, oranlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
nispetli — sf. Oranlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
uygun — sf. 1) Yakışır, yaraşır, mutabık, mütenasip Rıza Efendi de yerine, zamanına ve konusuna uygun hikâyeler vardır. T. Buğra 2) Elverişli, yarar, müsait, muvafık 3) mec. Orantılı, oranlı Birleşik Sözler uygun adım uygun katmanlaşma gerçeğe uygun işe… … Çağatay Osmanlı Sözlük
mütevazin — (A.) [ نزاﻮﺘﻡ ] oranlı, uyumlu, dengeli … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
