parlamak

nsz

1) Güçlü bir ışık çıkarmak, ışık saçmak

O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; / O benimdir, o benim milletimindir ancak.

- M. A. Ersoy

2) Bir ışık kaynağından gelen ışınları yansıtmak

Ayna parlıyor.

3) Tutuşup alev çıkarmak

Pof diye gaz parladı ve zaten seyrek olan kirpiklerimi ütüledi.

- B. Felek

4) mec. Mevkisi yükselmek

Nüfuzlu akrabalarının yardımı sayesinde bir iki senede parlamış, büyük bir hariciye memuru olmuş.

- R. N. Güntekin

5) mec. Ün, san kazanmak, herkesçe tanınmak

6) mec. Birdenbire öfkelenmek

En büyük zaafı da kendisine çıkar sağlayacak insanlara karşı bile yoktan yere parlayıverişleri idi.

- T. Buğra

7) mec. Ortaya çıkmak

Feride'nin yüzünde bir çocuk sevinci parladı.

- R. N. Güntekin