- tepeli
- sf.
1) Tepesi olan
Tepeli arazi.
2) Başında sorguç, hotoz vb. bir süs bulunan (kuş)Tepeli tavuk.
Birleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Tepeli arazi.
Tepeli tavuk.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
tepeli tarla kuşu — is., hay. b. Tepeli, uzun kuyruklu, at dışkıları arasında beslenen tarla kuşu, tepeli toygar … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli tavuk — is., ğu, hay. b. Tepeli tavukgillerden, Güney Amerika da yaşayan, ağaçlara tırmanan bir tavuk türü (Opisthocomus hoazin) … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli toygar — is., hay. b. Tepeli tarla kuşu … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli akbaba — is., hay. b. Güney Amerika da, genellikle sazlık göllerde yaşayan, siyah beyaz tüylü, büyük boylu, boynu ve başı çıplak, erkeklerinde koyu kırmızı tepelik bulunan yırtıcı kuş, kondor (Vultur gryphus) … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli bülbül — is., hay. b. Tepesi tüylü bir tür bülbül … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli dalgıç — is., cı, hay. b. Dalgıç kuşlarından, başında kara tüylerden bir tepelik bulunan, sazlık göllerde yaşayan bir kuş, elmabaş (Podiceps cristatus) … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli deve kuşu — is., hay. b. Uçma yeteneği olmayan, Yeni Gine ve Avustralya da yaşayan deve kuşu türü … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli deve kuşugiller — is., ç., hay. b. Deve kuşu familyasından olan kuş türü … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli horoz — is., hay. b. İbiği iri ve yüksek dövüşçü horoz … Çağatay Osmanlı Sözlük
tepeli köstebek — is., ği, hay. b. Burun deliklerinin çevresinde dokunma organı görevi yapan dokunaçları bulunan ve uzun kuyruklu köstebek … Çağatay Osmanlı Sözlük